- statua
- stătŭa, ae, f. [statuo], an image, statue (syn.:II.
signum, effigies, imago) (commonly made of metal,
Quint. 2, 21, 10 ); rarely of the gods: statuae deorum, Cato ap. Prisc. p. 782 P.; Plin. 34, 7, 18, § 47; Sen. Q. N. 2, 42, 1.—But freq. and class. of men:statuam dare auream Solidam faciundam,
Plaut. Curc. 3, 80:statuae et imagines, non animorum simulacra sed corporum,
Cic. Arch. 12, 30:statua istius persimilis,
id. Pis. 38, 93:statua equestris inaurata,
id. Phil. 5, 15, 41; cf. id. ib. 9, 7, 16; id. Sest. 38, 83; id. Verr. 2, 2, 20, § 48:ea statua, quae ad Opis per te posita in excelso est,
id. Att. 6, 1, 17:si quaeret Pater urbium Subscribi statuis,
Hor. C. 3, 24, 28.—As a designation of immovability, taciturnity, etc.:ex hac statuā volo Erogitare, etc.,
Plaut. Capt. 5, 1, 31; id. Ps. 4, 1, 7; cf.:statuā taciturnius exit,
Hor. Ep. 2, 2, 83:iste statuā pallidior,
Cat. 80, 4:statuarum ritu patiemur pannos et vincula?
Petr. 102, 12.—A pillar:marmorea,
Vop. Aur. 37, 2:salis,
Sedul. Pasch. 1, 106.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.